[Yalnız yükseliş, Bilge Okuyucunun Bakış Açısı ve daha nicelerini sunan Redice Stüdyosundan…]
Han Jae Woo dünya çapında üne sahip “İnsanlığın Kurtarıcısı” oyununda ter döken birisidir. Bir zamanlar sıkı bir oyuncu olsa da şimdilerde küçücük odasına boğazına kadar borca batmış bir halde yaşamaktadır. Uzun zamandır beklediği İblis Lordu ile kapışması beklenmedik bir yenilgiyle sonuçlanır. Alacaklıların kapısına dayanması an meselesidir… ve ondan geriye sadece çaresizlik ve inatçı bir kararlılık kalmıştır. İşte tam da o sırada, oyunun yöneticisi Aquila, ona bir teklif sunar: “Bu oyunun gerçek mutlu sonunu… görmek istemez misin?” İşin ucunda 25 dolarlık bir ödül ve sonunda ortaya çıkan gerçek son olunca, bu teklifi kabul eder. Ancak bir sorun vardır:
Tüm yetenekleri en alt seviyeye düşürülmüş bir halde oyuna başlamak zorundadır.
“ ’Gerçekçiliğin’ gözümü yaşarttı Aquilla… Neyse ne. Bu lanet oyunu bitireceğim!”

Kim Gigyu, 18 yaşında bir oyuncu olarak uyandı. ‘Kule’yi tırmanıp ‘geçitleri’ kapatırken hayatının başarıya ulaşacağını düşünmüştü… Ancak öğreticiyi geçtikten sonra bile 1 seviyeydi. Her gün bir goblin öldürdü ve hâlâ 1 seviyeydi. 5 yıl sonra bile 1 seviyeydi. “Böyle bir oyuncunun olabileceğini kim düşünürdü ki?” Kimsenin hiçbir fikri yoktu.

Bir zamanlar, imparatorluğun yedinci prensesi Evienrose öldü.
Hatırladığı son şey imparatorluk ailesinin, isyan eden köleler olan Homunculuslar tarafından yok edilmesi ve asilerin tarafına geçen kız kardeşinin, onu korkunç idamından kurtarmak için zehirlemesiydi. Ancak gözlerini tekrar açtığı zaman;
“Ben…Ben ölmedim.”
Acımasız kız kardeşi Bridgette’ın bir sonraki imparator olarak seçilmesinden önceki bir zamana sekiz yıl öncesine geri döndüğünü fark eder.
“Sana ihtiyacım var, Micheal. Çok fazla.”
Evienrose ona sahip olup imparatorluk ailesini koruyabilecek mi?

Jiwoon, Jaei’ye gizlice aşık olmuştur. Jaei’nin ona itiraf edeceğini sanmıştır ancak Jaei’nin aşık olduğu kişinin başka biri olduğunu öğrenince yıkılır. Karşılıksız aşkının boşa gittiğini hisseder. Aynı zamanda Jaei’nin onun karşılıksız aşkının, korkutucu arkadaşı Seohyun olduğunu zannettiğini fark eder.
Jaei’nin onu, kendinin uzun boylu, iri yarı arkadaşlarından biri olan, tam anlamıyla “erkek olan arkadaşı” Seohyun ile birleştirme girişimleri karşısında sarsılır. Şimdi, Jiwoon, karşılıksız aşkın hüsranından daha büyük bir sorunla, yakınlaşmayı hiç hayal etmediği erkek arkadaşıyla uğraşmak zorundadır.

18 yaşındaki He You üniversitenin ilk yılına girmek üzeredir. Yeni şehrine taşındıktan sonra tanımadığı bir çocukla tatsız karşılaşma yaşar. Ardından sokak köşesinde güzel kokulu çiçekçi dükkânına rastlar. Güzel, iyi kalpli dükkân sahibi onu içeriye davet eder. Şaşırtıcı şekilde, çocukluğundaki aynı “büyüleyici” çiçeği bulur ve önceden karşılaştığı yabancı çocukla tanışır. Karşısında duran bu ilgisiz kişi zamanında ona yardım eden “sihirli” çocuk olabilir mi?

Çok sevdiği kocasının işlediği cinayete tanık olduğu gece öldürülen Eunhye, 9 yıl öncesine, kocasıyla tanıştığı güne geri döner. Kocasının işlediği cinayetleri engelleyebilecek mi? Daha da önemlisi… onu tekrardan sevebilecek mi?

”Kaderin Kırmızı İpleri’ni” görebilmenin ruh eşinizi bulmayı çok daha kolaylaştıracağını düşünürsünüz. Ancak Avery için, etrafındaki çiçek açan romantizm sadece… diğer ucana kimsenin bağlı olmadığı kendi ipini vurguluyor.
Avery sevgisiz bir hayat yaşamaya mı mahkum yoksa kendi aşkını kendi tarzına göre şekillendirebilir mi?

‘Baba, Michelle Allanquez’e bir kez kılıç saplamak için bana şans ver.’
Reinhardt ölmeden önce dileğini yineledi. Aklı yerine geldiğinde, 15 yıl önceki babasının cenazesindeydi. Babasının ölmesine sebep olan veliaht prens Michelle Allanquez’in kendisinden boşandığı sıralardı. İntikam olarak Reinhardt, veliaht prensin bacağına kılıç sapladı ve sınıra sürüldü.
Zor yolculuğu sırasında hiç beklemediği biriyle karşılaşır… Arabaya aldığı pis zavallı çocuk, önceden bir savaş kahramanı, imparatorluğun gayri meşru çocuğu ve eski kocasının evcilleştirdiği köpeğidir. Çocuğa yeni bir isim vererek onu intikamı için kullanmaya karar verir. Bu hayatını asla boşa geçirmeyecektir. Mülkünü genişletmek için bir kale inşa ederken çocuk savaşa gider.
Üç yılın ardından adı Wilhelm olan çocuk kocaman bir adam olarak geri döner. Artık onun yetiştirdiği bir çocuk değildir.

Bir gün, babası ona köle bir çocuk verdi. Güzel görünüşü yüzünden onu savaş alanından kurtardığını söyledi.
“Kalbine kazınmış bir mühür var. Bu kolyeye sahip olduğun sürece, sana itaatsizlik edemeyecek. Yani ona bir şeyler emredebilirsin.”
“Otur”.
Kızın ne emrettiğini duyduktan sonra çocuk epey gaddarca baktı.
“Ah, ona daha çok bir köpek gibi mi davrandım?”
Babası kolyeyi sıktığı gibi, çocuk dizlerinin üzerine çöktü. “Sahip” delicesine gülümserken, ürkütücü bakışlarını aydınlatan kırmızı gözleri parladı. O, zifiri karanlığın en karanlığıydı. Bu dünyanın müstakbel yüce büyücüsü ve bölüm sonu canavarı.
“Eh, geriye bir tek sen kaldın, sahip.”
Ve sonra, yirmi iki yaşında büyü kulesinin ustası olarak uyandı ve kızın tüm ailesini öldürerek intikamını aldı.
“Yaşamak istiyor musun? O zaman otur, sahip.”
Ürkünç kırmızı gözleri ona çevrildi. Neden bana böyle davranıyor?! Ona düzgün davranmak için elimden geleni yaptım!